«Πρώτα ο Θεός!»

«Να‘σαι καλά!»

«Την υγειά μας να ‘χουμε.»

«Τα διπλώματα δεν κάνουν τον άνθρωπο.» / «Όσα διπλώματα κι αν πάρεις, άνθρωπος να μείνεις!»

«Μήν είσαι απαισιόδοξος. Να είσαι πάντα αισιόδοξος.»

«Από τότε που γνώρισα την γυναίκα μου, άλλη γυναίκα δεν γύρισα να δω. Την καλύτερη γυναίκα του κόσμου έχω!»

«Βρε, τι σε νοιάζει εσένα, τι θα πει ο κόσμος!»

«Η κόρη μου είναι πιο όμορφη απ’ αυτήν.»

«Βρε, μην γίνεσαι κορόιδο σαν κι εμένα.»

«Αφήστε την κόρη μου / κοπέλα ήσυχη!»

«Είσαι νιξ-νορμάλ!» / «Είσαι φερίκ(τ);»

«Περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα.»

«Γούστο μου και καπέλο μου!»

«Έχω έναν γιο... λεβέντη!»

«Α'ρε, τζάμπα-μάγκα.» / «Α'ρε, μπουνταλά.»

«Όποιος ξέρει να ξενυχτάει και να γλεντάει, ξέρει και να ξυπνάει νωρίς και να πάει στην δουλειά / εκκλησία.»

«Των φρονίμων τα παιδία, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.»

«Κάντε γρήγορα! Μην έρθετε στο δι' ευχών!»

«Ωχ, καημένη / καημένε! Ας τα χαρεί. Σάματι μαζί της / του θα τα πάρει;» / «Ωχ, αμάν... δεν βαριέσαι.»

«Tάισε την κάργα να 'ρθει να σου βγάλει τα μάτια! »

«Εγώ το χρέος μου το έχω κάνει... και με το παραπάνω!»

«Εγώ με την αξία μου κι όχι με ξένες πλάτες...»

«Μια τιμή έχουμε.» / «Για μια τιμή ζούμε.»

«Εγώ την ζωή μου την έζησα / γλέντησα.»

«Αχ, βαχ... γιοκ!»

«Ρούα!» / „Ruhe!“

«Την ζωή την έφαγα με το κουτάλι.»

«Δόξα τω Θεώ!»

Κ. Κωνσταντινίδης, 1937-2014